บันทึกท่องเที่ยว ตอน : ธรรมชาติแสนงามนาม..แม่ฮ่องสอน

เมื่อเอ่ยถึง “แม่ฮ่องสอน” หลายต่อหลายคนคงจะได้ยินชื่อเสียงกันเป็นอย่างดี โดยเฉพาะในช่วงสามสี่ปีมานี้ ที่ทางการท่องเที่ยวพยายามจะทำให้จังหวัดแม่ฮ่องสอน จังหวัดที่ติดชายแดนพม่าแห่งนี้ ห้กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวชั้นนำของประเทศอีกแห่งหนึ่ง

ถึงแม้ว่าแม่ฮ่องสอนจะยังไม่สามารถเทียบชั้นได้กับแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงระดับโลกอย่าง ภูเก็ต, พัทยา หรือแม้กระทั่งเชียงใหม่ แต่จังหวัดแม่ฮ่องสอนก็ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็น วัดพระธาตุดอยกองมู ที่เต็มไปด้วยหมอกยามไปไหว้พระตอนเช้า หรือวัดพระธาตุจองกลาง และจองคำที่มีสถาปัตยกรรมพื้นบ้านแบบล้านนาให้ชม และยังมีแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ เช่นทุ่งบัวตองที่บานสะพรั่งในช่วงเดือนพฤศจิกายน หรือถ้ำแก้วโกมล ที่เต็มไปด้วยผลึกแก้วแวววาวเต็มผนังถ้ำ เป็นต้น

สำหรับบันทึกท่องเที่ยวฉบับนี้ ผมอยากจะพาทุกท่านไปเยี่ยมชมความงามของจังหวัดแม่ฮ่องสอนผ่านทางภาพถ่ายที่ผมได้มีโอกาสไปเก็บบันทึกไว้เมื่อปลายปีที่แล้วนะครับ

เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นในเดือนธันวาคม ซึ่งเป็นฤดูกาลท่องเที่ยวหรือ High Season ของแทบจะทุกจังหวัดเลยทีเดียว พวกเรา อันประกอบไปด้วยครอบครัวของผม และครอบครัวของเพื่อนสนิท พ่วงด้วยอีกหนึ่งเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมที่บังเอิญยังหาคนมาร่วมเป็นครอบครัวด้วยไม่ได้ ซึ่งพวกเราได้ตกลงกันที่จะไปเยี่ยมชมความงามของจังหวัดแม่ฮ่องสอน และแข่งกับเก็บภาพมาอวดกันในภายหลัง

แต่เนื่องจากกลุ่มของพวกเรามีเวลาค่อนข้างจำกัด เทียบกับสถานที่ท่องเที่ยวที่มีอยู่มากมายในแม่ฮ่องสอน พวกเราจึงตัดสินใจที่จะเดินทางโดยการบินไทย ไปลงที่จังหวัดเชียงใหม่ และเหมารถตู้พร้อมคนขับให้ล่องไปแม่ฮ่องสอน โดยผ่านทางฮอดและแม่ลาน้อย จากนั้นก็แวะตามทาง ตั้งแต่แม่สะเรียง เรื่อยไปผ่านขุนยวม เข้าอำเภอเมืองจนขึ้นไปถึงหมู่บ้านรักไทยและรวมไทย ที่เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเกิดใหม่ของจังหวัด

พวกเราเดินทางไปถึงเชียงใหม่กันในช่วงเช้า หลังจากตระเวณหาคนขับรถของเราที่นัดหมายกันไว้เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เริ่มต้นออกเดินทางไปยังจังหวัดแม่ฮ่องสอนโดยรถตู้ 2 คันตามกันไป และติดต่อสื่อสารกันตลอดทางด้วยวิทยุสื่อสารแบบ Walkie Talkie เล่นเอาพวกเด็กๆ สนุกกันมาก

จุดแรกที่พวกเราแวะเที่ยวคือ ”ออบหลวง” ซึ่งเป็นอุทยานแห่งชาติ และมีจุดเด่นเป็นช่องเขาขาด และมีแม่น้ำไหลผ่านที่ด้านล่าง นอกจากนี้ ออบหลวงยังมีหลักฐานของคนโบราณยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่เป็นภาพเขียนสีตามผนัง และหลุมฝังศพไว้ให้แวะชมอีกด้วยครับ

ใกล้ๆ กับออบหลวง พวกเราก็ได้ไปแวะที่สวนสน ซึ่งเป็นอีกสถานที่หนึ่งที่น่าประทับใจ กับป่าสนที่สูงลิบบนพื้นสนามหญ้าสีเขียวสด ดูสงบเงียบและสวยงาม น่าพักผ่อนมากเลยทีเดียว และด้วยทิวทัศน์ที่งดงามเช่นนี้ พวกเราจึงได้ใช้เวลาไปกับสวนสนค่อนข้างนาน และกว่าพวกเราจะออกเดินทางต่อ ก็เกือบสี่โมงเย็น ทำให้โชเฟอร์ของเราต้องทำความเร็วพอสมควร เนื่องจากพวกเราเองไม่ค่อยชอบเดินทางในเวลากลางคืนเท่าไรนัก..

ถึงแม้ว่าจะเร่งขนาดไหน แต่ในระหว่างทางที่พวกเราได้เห็นความงดงามของธรรมชาติบนดอยแม่เหาะ ก็ทำให้พวกเราอดใจไม่ไหว ขอหยุดรถเพื่อบันทึกภาพ “ข้างทางบนดอยแม่เหาะ” มาฝากไว้ด้วยครับ

จากนั้น พวกเราก็เร่งเข้าไปยังที่พักที่โรงแรม “ริเวอร์เฮาส์ รีสอร์ท” ที่อำเภอแม่สะเรียง เป็นที่พักขนาดเล็ก แต่น่ารักมาก บริการดี พร้อมทั้งอาหารอร่อย หากท่านใดมีโอกาสไปใช้บริการ รับรองว่าไม่ผิดหวังครับ

เช้าวันต่อมา พวกเราออกเดินทางไปเก็บภาพที่วัดจอมมอญในแม่สะเรียงตั้งแต่เช้าตรู่ แต่บังเอิญท้องฟ้าไม่เป็นใจ มีหมอกลงมาก ทำให้พวกเราไม่สามารถเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้นได้อย่างที่ตั้งใจไว้ พวกเราเลยเดินทางลงมาข้างล่าง พอดีเห็นป้ายหมู่บ้าน “พะมะลอ” เลยถือโอกาสแวะเข้าไปเก็บภาพในหมู่บ้านยามเช้า ซึ่งก็ไม่ผิดหวัง เพราะเราได้พบกับกลุ่มเด็กๆ กำลังล้อมวงย่าง “อึ่ง” เป็นอาหารเช้าอยู่พอดีครับ ผมเลยมีความสุขกับการบันทึกภาพชุด “เด็กในพะมะลอ”

ตกสาย พวกเราออกเดินทางโดยทิ้งแม่สะเรียงไว้เบื้องหลัง เพื่อมุ่งหน้าไปเข้าอำเภอเมือง โดยตั้งใจแวะเก็บสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ให้มากที่สุด ซึ่งยามเช้าเราตั้งใจจะไปเก็บความงามของขุนเขาน้อยใหญ่ในดอยแม่ละอูบกัน และพวกเราก็ไม่ผิดหวังจริงๆ กับท้องฟ้าสีฟ้าสด ตัดกับขุนเขาสีเขียวขจี กับภาพชุด “งามในขุนเขา”

อันที่จริงในดอยแม่ละอูบ ยังมีหมู่บ้านเล็กๆ ที่ชื่อ หมู่บ้านห้วยห้อม แต่น่าเสียดายที่ถนนหนทางยังไม่อำนวยกับพวกเรา เราจึงต้องบ่ายหน้าลงมาเพื่อออกเดินทางไปยังขุนยวม โดยในระหว่างทาง ผ่านถ้ำแก้วโกมล แต่เนื่องจากเป็นช่วงเทศกาลท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวจึงมารอคิวชม Unseen Thailand นี้มากมาย พวกเราคาดว่าจะรอคิวชนิดสองชั่วโมงนี้ไม่ไหว เลยขอบายดีกว่า

ขอขยายเหตุที่ต้องรอคิวหน่อยนะครับ คือถ้ำแก้วโกมลนี้ เป็นถ้ำที่มีผลึกแร่แคลไซท์ซึ่งสามารถทำปฎิกิริยากับโปรตีนในเหงื่อของคนเรา และจะกลายเป็นสีดำ ดังนั้น เพื่อเป็นการอนุรักษ์ในถ้ำแก้วโกมลเป็นมรดกของลูกหลานเราต่อไป ทางวนอุทยานจึงได้กำหนดข้อห้ามหลายประการ ไม่ว่าจะไม่ให้นำเอากระเป๋าหรือสวมหมวกลงไป รวมทั้งจำกัดให้มีผู้เข้าชมถ้ำได้เพียงครั้งละ 20 คนเท่านั้น เนื่องจากภายในถ้ำมีออกซิเจนจำกัด ดังนั้น หากเป็นช่วงเทศกาลที่มีนักท่องเที่ยวมากๆ ผมขอแนะนำให้แวะไปชมถ้ำตั้งแต่ช่วงเช้า จะได้รอคิวสั้นๆ นะครับ

บ่ายแก่ๆ ต่อมา พวกเราก็ได้ไปถึงดอยแม่อูคอ ถิ่นดอกบัวตอง หรือดอกทานตะวันมักซิกันที่มีมิชชันนารีกลุ่มหนึ่งได้มาปลูกไว้เมื่อนานมาแล้ว และก็อีกเช่นกันที่บนดอย จะมีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก แต่พวกเราก็ยังมีเวลาไปเก็บภาพของดอกไม้สวยๆ ไว้ได้หลายภาพครับ “หวานใจในแปลงดอกไม้สีชมพู” และ “ดอกบัวตอง”

ก่อนกลับลงจากดอย พวกเราได้มีโอกาสเก็บภาพยามอาทิตย์ลับขอบฟ้ามาบ้าง แต่เนื่องจากอยู่ในระหว่างทาง เลยมีข้อจำกัดค่อนข้างมากในการเก็บภาพ แต่ก็ได้ท้องฟ้าสีสวยมาฝากกันอีกครับ..

เช้าวันต่อมา พวกเราออกเดินทางไปที่หมู่บ้านรักไทยและรวมไทย เพื่อเก็บภาพของหมู่บ้านชาวจีนฮ่อที่ปลูกชาขาย โดยหมู่บ้านรักไทยนี้ จัดว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่เกิดใหม่ ยังไม่มีที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวอย่างเป็นกิจจะลักษณะ แต่ก็มีเสน่ห์มากเลยทีเดียว โดยเฉพาะชาวบ้านที่ค่อนข้างจะมีอัธยาศัยไมตรีอันดีงาม และเด็กๆ ที่วิ่งเล่นกันซุกซนมากครับ

1 | 2 Next