แต่งบ้านกับงานศิลปะ

นานๆ จะได้มีโอกาสมาทักทายท่านผู้อ่านสักครั้ง เลยขอนำเอาเรื่องที่บ้านเรามักจะมองข้ามมาเล่าให้ฟังบ้างก็แล้วกันนะครับ คือเรื่องที่เกี่ยวกับงานศิลป์นี่ หลายต่อหลายท่านอาจจะมองว่าเป็นเรื่องสิ้นเปลืองและไกลตัวมากๆ ซึ่งผมก็เห็นด้วย เพราะจะว่าไปแล้ว บ้านเรานี่ เรียกได้ว่า ขาดแคลนพิพิธภัณฑ์ศิลปะจริงๆ และการที่เราไม่มีพิพิธภัณฑ์แนวนี้ ทำให้พวกเราส่วนใหญ่ ไม่สามารถเข้าถึงความสุนทรีย์ของศิลปะในแขนงต่างๆ ได้เท่าที่ควร ผิดกับในประเทศที่เจริญแล้วทั้งหลาย ที่เราจะหาพิพิธภัณฑ์ศิลปะดีๆ ได้ตามเมืองใหญ่เกือบทุกเมือง ทำให้เด็กๆ ในบ้านเค้าได้มีโอกาสเรียนรู้และเข้าใจถึงความงดงาม และความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะกับการดำรงชีวิตได้ง่ายๆ

ทีนี้ หลายท่านคงอยากจะแย้งว่า “ บ้านเราก็ไม่ค่อยจะมีกินกันอยู่แล้ว จะมาห่วงอะไรกับงานศิลปะนี่ละ ” ซึ่งในเรื่องนี้ ผมไม่เห็นด้วยสักเท่าไร เพราะอันที่จริงแล้ว บ้านเราอุดมสมบูรณ์ ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว และหากเราลองเปลี่ยนแนวความคิด และวิถีชีวิตของเราดูบ้าง จากวิถีในปัจจุบันที่เคยรีบเร่ง รีบร้อน ทะเลาะเบาะแว้ง แก่งแย่งชิงดีกัน มาเป็นวิถีแห่งความพอเพียง มีความสุขกับคุณภาพของชีวิตที่สูงขึ้น ผู้คนมีการศึกษาที่ดีขึ้น มีสวัสดิการที่ดีขึ้น มีความเท่าเทียมกันในสังคมอย่างแท้จริง ไม่มีการแบ่งพรรคแบ่งพวก เล่นเส้นเล่นสาย ทุจริตคอรัปชั่นเต็มบ้านเต็มเมืองแบบนี้ ผมว่าชีวิตคนเราน่าจะดีขึ้นนะครับ

					ตัวอย่างการจัดแสดงภาพในส่วนทางเดิน โดยมีเก้าอี้นั่งพักเล็กๆ จะช่วยเน้นจุดสนใจที่งานศิลป์ได้เป็นอย่างดี
	การแสดงภาพถ่ายขาวดำ ด้วยเทคนิคความซ้ำ (Repetition) ช่วยส่งเสริมความงามให้ภาพถ่ายธรรมดาๆ ได้เป็นอย่างดี

แล้วการที่เราจะเปลี่ยนสังคมของเราให้เป็นแบบที่ผมว่ามานี้ คงจะต้องมีการขัดเกลาจิตใจกันอย่างหนัก และทางที่ดี เราควรจะเริ่มตั้งแต่เด็ก ปลูกฝังให้เด็กๆ ได้มีจินตนาการเป็นของตัวเอง มิใช่ได้รับการยัดเยียด บังคับจากผู้ใหญ่ว่าจะต้องสอบได้ที่ดีที่สุด จะต้องหาเงินได้มากที่สุด และให้เด็กๆ ได้เปลี่ยนแนวความคิดจาก “ ฉันต้องดีที่สุด ” มาเป็น “ เราเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่ดีที่สุด ” เพราะผมเชื่อว่าคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุด ย่อมจะต้องมาจากสังคมที่พัฒนาแล้ว ผู้คนมีความเท่าเทียมกัน หรือใกล้เคียงกันเท่านั้น สุดท้าย หากสังคมของเรามีคุณภาพ อาชญากรรมก็จะลดน้อยลง การเร่งรีบแข่งขัน แก่งแย่ง ก็จะน้อยลง ความเครียดก็จะน้อยลง ความสุขก็จะมีมากขึ้น

สังคมของเราในปัจจุบัน ถูกครอบงำด้วยความอยากเป็นเจ้าของ ทุกคนต้องซื้อ ซื้อ ซื้อ ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม เราต้องเป็นเจ้าของทุกอย่างที่เราอยากได้ เราไม่สามารถแบ่งปัน เราไม่สามารถใช้ร่วมกับใครได้ เราต้องเป็นเจ้าของ และของๆ เราต้องดีที่สุด หรือดีกว่าคนข้างเคียงเสมอ นั่นคือแนวคิดที่เราได้รับการปลูกฝังมา และสุดท้าย ผลแห่งการซื้อนั้น ก็ย้อนกลับมาทำร้ายตัวเราเอง เราต้องเร่งรีบ แก่งแย่ง แข่งขัน เอาชนะ เพื่อหาเงินมาตอบสนองความต้องการซื้อของเรา และความต้องการนั้น เป็นกิเลสที่ไม่มีวันถมเต็มด้วยครับ ดังคำพูดของคนจีนโบราณที่ว่า

“ เงินอาจใช้ซื้อภาพเขียนได้ แต่ซื้อความงามในจิตใจไม่ได้ ”

งานศิลปะ จัดว่าเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่สำคัญที่จะทำให้คนเรามีความสุขและความสงบในจิตใจ และผมก็ยอมรับว่า ภาพเขียนโมนาลิซา คงไม่ทำให้ผมอิ่มท้องได้หรอกครับ แต่ภาพเขียนโมนาลิซา ทำให้ผมได้เห็นภาพของหญิงคนหนึ่งเมื่อหลายร้อยปีมาแล้ว ที่ยิ้มอย่างสงบในชุดดำโบราณ ทำให้ผมได้จมในภวังค์แห่งความคิดอยู่ชั่วขณะหนึ่ง เพื่อค้นหาว่าทำไม ผู้คนถึงหลงใหลและพูดถึงภาพเขียนธรรมดาๆ นี้ และภวังค์ของผม ทำให้ผมรู้สึกสงบและนิ่ง และอิ่มเอมกับความเรียบง่ายของวิถีชีวิตที่ถ่ายทอดโดยศิลปินท่านนี้

					งานศิลป์แนวใหม่ (Abstract Art) สามารถเข้ากับงานตกแต่งแบบ คลาสสิคได้ โดยไม่เคอะเขิน
	Abstract Art กับการตกแต่งแบบร่วมสมัย

1 | 2 Next