สำหรับภาพถัดมา เป็นภาพจากน้ำตกผาเสื่อ ซึ่งเพื่อนผมบอกว่าในแผนที่เขียนว่า "ผาเสื้อ" เลยเถียงกันอยู่นาน แล้วได้ไปพิสูจน์กันที่ตัวน้ำตกเลย..

น้ำตกผาเสื่อเป็นน้ำตกที่เดินทางไปถ่ายภาพง่ายที่สุด เท่าที่ผมเคยไปมาเลยทีเดียว คือจากที่จอดรถ เดินลงไปสักสองนาที ก็ถึงแล้ว แถมยังมีมุมให้ถ่ายภาพมากซะด้วย..แต่ผมชอบภาพที่ไม่ค่อยเหมือนใคร เลยขอเก็บแค่บางเสี้ยวของน้ำตกมาฝากนะครับ..

ภาพที่ 25 เป็นภาพของแสงตอนเช้าวันสุดท้ายของการท่องเที่ยวของพวกเรา พวกเราตกลงไปที่หมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาว แต่เนื่องจากในแม่ฮ่องสอนมีหมู่บ้านกระเหรี่ยงถึง 3 แห่ง คือ บ้านน้ำเพียงดินที่ต้องลงเรือหางยาวไป และเป็นหมู่บ้านกระเหรี่ยงคอยาวแห่งแรก , บ้านห้วยเสือเฒ่า ที่อยู่ใกล้ตัวเมืองมากที่สุด และบ้านในสอย ที่มีกระเหรี่ยงย้ายมาจากหมู่บ้านน้ำเพียงดิน..

พวกเราคิดอยู่นาน ก่อนที่จะตัดสินใจเลือกไปที่บ้านในสอย เพราะเราเคยไปบ้านห้วยเสือเฒ่ามาเมื่อต้นปีแล้ว ส่วนบ้านน้ำเพียงดิน ก็ดูเหมือนจะควบคุมเวลาของเราไม่ได้ เพราะคนเรือก็จะเป็นตัวเร่ง และอาจจะทำให้เราได้ภาพไม่ดีพอ..

ระหว่างการเดินทางไปบ้านในสอย มีทิวทัศน์สวยๆ เยอะเลยครับ และก่อนที่จะเข้าตัวหมู่บ้าน รถของเราต้องลงไปลุยน้ำนิดหน่อย ผ่านเขื่อนกั้นน้ำเล็กๆ และเป็นสะพานไปด้วยในตัว ผมเลยขอให้หยุดรถและเก็บภาพมาฝากครับผม.

พวกเราเดินเข้าหมู่บ้านกระเหรี่ยงที่บ้านในสอย และได้พบกับชาวบ้านที่ขายของที่ระลึก ซึ่งส่วนใหญ่จะเหมือนกัน แต่ผมชอบผ้าทอของร้านนี้ เพราะเค้าทอเอง ราคาไม่แพง (ผืนละ 40 บาทเอง) และตัวสาวน้อยที่ทอผ้า ก็ดูหน้าตาน่ารัก ยอมเป็นแบบให้เราแต่โดยดี..

การที่เราเลือกมาที่บ้านในสอย ถือเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด เพราะเราได้พบกับสาวงามที่เคยเป็นแบบใน Postcard ที่วางขายอยู่..

เธอบอกว่าเธอชื่อ มะจะ ตอนที่ถ่ายภาพนั้น เธออายุ 12 แต่ตอนนี้เธอโตขึ้น และมีลูกแล้ว ลูกสาวของเธอชื่อ มะลิ ที่แปลว่า สีม่วง..

เธอน่ารักมาก และโพสต์ท่าเป็นแบบให้เราอย่างเต็มใจ..ใครผ่านไปอย่าลืมไปคุยกับเธอ และช่วยอุดหนุนเธอด้วยนะครับ..

พอเดินลึกๆ เข้ามา เราก็เจอเด็กๆ หน้าตาน่ารักมากมาย เก็บภาพกันสนุกไปเลย เสียอย่างเดียว อากาศร้อนไปหน่อย อยู่กลางแจ้งได้แป๊บนึง ก็ต้องหลบเข้าร่ม..

พอท้ายๆ หมู่บ้าน ผมก็พบกับเด็กๆ สองคนนี้ ท่าทางจะเป็นเพื่อนซี้กัน เพราะไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด..

ผมเลยมีท่าทางน่ารักๆ ของเด็กๆ มาฝากเป็นภาพที่ 28 ครับ..

อีกภาพสำหรับเด็กคู่นี้..ภาพที่ 29..

ภาพสุดท้าย เป็นภาพของเด็กจมูกถลอกคนนี้ครับ ผมเจอตอนเดินออกจากหมู่บ้าน แสงดี เด็กยิ้ม..เสร็จผมละครับ..

ภาพที่ 30: Oh, Baby..

ครบซะที..สำหรับ 30 ภาพที่ประทับใจจากทริปแม่ฮ่องสอนนี้ ซึ่งผมได้พบว่าที่แม่ฮ่องสอนนี้ เปรียบเสมือนเชียงใหม่เมื่อซักสี่สิบปีที่แล้ว..

แม่ฮ่องสอนยังคงเป็นเมืองเล็กๆ ที่เริ่มจะมีนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมเยียนมากขึ้น..มีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ และเกิดใหม่ เช่นดอยแม่ละอุบ หรือหมู่บ้านพะมาลอ ตลอดจนปางอุ๋ง และหมู่บ้านรักไทย เป็นต้น

อย่างไรก็ดี นักท่องเที่ยวยังคงมาเยี่ยมแม่ฮ่องสอนเพียงปีละสามแสนคน และมาเฉพาะช่วงสามเดือนใน Hi-season เท่านั้น ส่วนที่เหลือก็จะเป็นเมืองเล็กๆ ทีเงียบเหงาเช่นเดิม..

นอกจากนี้ ความเป็นอยู่ของคนที่นั่นยังคงเรียบง่าย โดยเฉพาะชาวกระเหรี่ยงที่ค่อนข้างยากจน เพราะมีรายได้จากการขายของที่ระลึกเท่านั้น ซึ่งของเหล่านั้น ก็ดันมีหน้าตาเหมือนกัน ดังนั้นร้านที่อยู่ด้านหน้าจะได้เปรียบกว่าร้านที่อยู่ด้านใน..ผมเลยอยากจะขอให้ทุกท่านที่อ่านกระทู้แล้ว อยากไปเที่ยวที่หมู่บ้านกระเหรี่ยงให้ช่วยกันอุดหนุนพวกเขากันหน่อยนะครับ..พวกเขายินดีที่จะให้เราถ่ายภาพ โดยไม่คิดมูลค่า..

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่พวกเราไปถ่ายภาพเด็กน้อยสองคนที่แต่งชุดกระเหรี่ยงสวยเชียว (ไม่มีอยู่ในภาพ) พอถามว่าจะคิดตังค์มั้ย เธอทั้งสองพูดพร้อมกันเลยว่า ให้ช่วยซื้อของดีกว่าคะ..ฟังแล้วปลื้มมากๆ เลย เลยอุดหนุนไปซะหน่อย..

และหากมีที่เหลือพอ อย่าลืมติดขนมหรือของเล่นเล็กๆ น้อยๆ ไปฝากด้วยก็ดีนะครับ แต่ถ้าจะฝากผู้ใหญ่ อย่าลืมผ้าห่มครับ หน้าหนาวอย่างนี้ พวกเขายังต้องก่อไฟเพื่อให้ความร้อนอยู่เลย ถ้ามีผ้าห่มดีๆ ซักหน่อย ผมว่าจะมีประโยชน์มากนะครับ..

Back 1 | 2 | 3 | 4