นอกจากคุณวรวุฒิ ธรรมกุลางกูร กรรมการผู้จัดการของ
บริษัท บาริโอ จำกัด จะได้รับการยอมรับในฝีมือการออก
แบบตกแต่งภายในที่ยอดเยี่ยมแล้ว คุณวรวุฒิ ยังมีงาน
อดิเรกที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่ง คือการถ่ายภาพ โดยเฉพาะ
การท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ เพื่อเก็บภาพสวยๆ กลับ
มาฝากเพื่อนสนิท และญาติพี่น้อง เสมือนหนึ่งของที่ระลึก
จากการท่องเที่ยว

และหนึ่งในผลงานที่สวยงามมากอีกชิ้นหนึ่ง คือผลงาน
ภาพถ่ายชุด Tuscany ซึ่งได้รับเชิญจากนิตยสารให้นำ
ผลงานไปลงใน Harper' s Bazaar ฉบับภาษาไทย ใน
เดือนมิถุนายน 2555 นี้เองค่ะ โดยภาพถ่ายและเนื้อเรื่อง
ที่ลงในนิตยสารดังกล่าว มีดังต่อไปนี้ค่ะ

ทัสคานี หรือทอสคานา (Toscana) ในภาษาอิตาเลียน
ดินแดนแห่งเผ่าอิทรัสคัน (Etruscan) แหล่งอารยธรรม
เก่าแก่แห่งหนึ่งของโลกแห่งนี้ ดูจะมีชื่อเสียงโด่งดังที่สุด
ในฐานะแคว้นที่มีภูมิทัศน์งดงาม

หากเอ่ยถึงหนังที่สามารถพาผู้ชมไปดื่มด่ำวิถีชีวิตและวิว
ทิวทัศน์อันงดงามของทัสคานีได้อย่างเต็มอิ่ม Under
The Tuscan Sun (2003) คงเป็นหนังที่ทำหน้าที่ได้
อย่างสมบูรณ์แบบ

เรื่องราวของฟรานซิส (สวมบทโดย ไดแอน เลน)
นักเขียนสาวจากซานฟรานซิสโกที่เพิ่งแยกทางจากสามี
มรสุมชีวิตครั้งนั้นทำให้เธอตัดสินใจบินข้านทวีปหนีไปพัก
ร้อนที่ทัสคานี ประเทศอิตาลี ด้วยหวังว่าแสงแดดอุ่นๆ
ของที่นี่ จะช่วยชุบชูชีวิตและเยียวยาจิตใจของเธอได้

ภาพดวงอาทิตย์ขณะลาลับขอบฟ้าทอแสงสี อาบไล้ทิว
สนลู่ลมและท้องทุ่งสุดลูกหูลูกตา คือหนึ่งในภาพแห่ง
ความประทับใจที่ชวนให้ผู้ชม กระโจนหายเข้าไปในจอ
หนังอยู่ร่ำไป

ทว่าภาพฝันในเรื่องดูจะธรรมดาไปเลย เมื่อเรามีโอกาส
เห็นและสัมผัสทิวทัศน์ของทัสคานีแบบไม่มีจอหนัง
มากั้นขวางให้รำคาญใจแม้นักท่องเที่ยว
ส่วนใหญ่จะเลือกใช้บริการทัวร์เพื่อเก็บอาร์ซีเช็คอินตาม
สถานที่สำคัญของทัสคานีได้อย่างครบถ้วนในเวลา
ที่กำหนด

ครอบครัวของเรากับเลือกเช่ารถขับเที่ยวไปเรื่อยๆใน
แคว้นอันสวยงามแห่งนี้เพราะเราเชื่อว่าวิธีเดินทางที

แตกต่างน่าจะช่วยให้เราได้ค้นพบทัสคานีในมุมมอง
ที่ต่างจากกระแสหลักภายในระยะเวลา 10 วัน

แม้GPSจะพาเราขับเจ้าบลูจากัวร์ที่เช่ามาหลงฝ่าเข้าไป
ในกลางตลาดหรือถนนคนเดินให้ชาวท้องถิ่น
ได้ตกอกตกใจหรือขบขันบ้างเป็นครั้งคราวแต่
โดยรวมนับว่าไม่ผิดหวังเพราะนี่คือการเดินทาง
ที่เป็นอิสระต่างจากโปรแกรมทัวร์

เราขอเพลินตาเพลินใจไปกับทิวทัศน์ของทัสคานี
แบบ"ตามใจฉัน"
คืออยากหยุดพักชมวิวหรือถ่ายรูปที่ไหน
หรืออย่างไรก็ทำได้ไม่ต้องรีบร้อนและปราศจาก
ข้อจำกัด

เนินสูงๆต่ำๆซึ่งวางตัวเหลื่อมซ้อนกันดูจะพร้อมใจกัน
หยอกล้อสายตาเรา สีเขียวของไร่องุ่น
ถูกแซมสลับด้วยสีแดงและสีเหลืองของสิ่งปลูกสร้าง
เล็กๆคั่นด้วยถนนเส้นเล็กที่คดเคี้ยวไปมาบนเนินเขา
น้อยใหญ่ ยิ่งเมื่อกาลเวลาผ่านไปและใบไม้เริ่มเปลี่ยนสี
หากใครมีโอกาสยืนสังเกตุการณ์อยู่ตรง ณ จุดเดิม
ตลอดทั้งปีเขาคงได้ประจักษ์แก่ใจว่าปรากฏการณ์แห่ง
สีสี่นของธรรมชาติ คือความมหัศจรรย์ดีๆนี่เอง

อานิสงส์ของเมืองใหญ่อย่างฟรอเรนซ์ (Florence)
ปิซา(Pisa)และเซียนา(Siena)อาจทำให้ชื่อของทัสคานี
เป็นที่เลืองลือแต่หัวใจของแคว้นกลับอยู่ที่หมู่บ้าน
และเมืองเล็กๆที่กระจายตัวกันไปตามเนินสูงต่ำ
อันอุดมสมบูรณ์
ในมุมหนึ่ง สภาพทางภูมิศาสตร์และสถาปัตยกรรม
ที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนยุคกลางหอคอยและป้อมปราการ
ต่างๆทำให้เมืองส่วนใหญ่ในทัสคานีดูราวกับเป็นเมือง
ในเทพนิยาย

(เช่น การทาสีบ้านด้วยสีเหลือง การมุง
หลังคากระเบื้องดินเผา เป็นต้น)

แต่หากพิจารณาดูดีๆจะพบว่าเมืองแต่ละเมือง
ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่แตกต่างกันออกไป
อย่างเมืองซานจามิญญาโน (San Gimignano)
โดดเด่นด้วยหอคอยสูงตระหง่านจำนวน 14 แห่ง
ซึ่งยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์มาก
ในขณะที่ลุคคา (Lucca) ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่เมือง
ในโลกที่ตัวเมืองทั้งเมืงถูกล้อมรอบด้วยกำแพง
โบราณและยังเป็นเจ้าของจตุรัสรูปวงรี
(Piazza dell-Anfitteatro) หาที่ชมได้ยากอีกด้วย
การขับรถแวะเทียวแวะทำความรู้จักเมือง
เล็กๆของทัสคานีไปทีละเมืองจึงเป็นกิจกรรม
ที่สนุกสนานปนเร้าใจอยู่ไม่น้อย

(ต้องขอบคุณกฎหมายของแคว้นนี้ที่ไม่อนุญาต
ให้สร้างอาคารสมัยใหมในเขตเมือง ่ชาวเมืองจึงทำ
ได้แค่บูรณะอาคารเท่านั้นหากอาคารทรุดโทรมมาก
ก็สามารถสร้างอาคารใหม่ได้แต่รูปร่างหน้าตา
ต้องเหมือนของเดิม)
แต่เมื่อได้เดินลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอย
อันซับซ้อนเรากลับรู้สึกเหมืออยู่ในสวนสนุก
ที่สร้างความหฤหรรษ์ได้ทุกอย่างก้าว

เดินมามุมหนึ่งเราอาจเจอคาเฟ่เล็กๆน่ารัก
เดินต่อไปอีกหน่อยกลับเจอวหารหลังใหญ่
สุดอลังการและแม้จะต้องหลงทางกันกี่ครั้ง
ก็ยังมีร้านเจลาโตปลอบใจเราให้เดินต่อเป็นระยะๆ
อาจจะพูดได้ว่าเมืองเล็กๆในทัสคานีมีลักษณะ
ร่วมกันเฉพาะให้พอเรียกว่าเป็นลักษณะเฉพาะ
ทางวัฒนธรรมอยู่บ้าง

หากไปเที่ยวทัสคานีแล้วไม่ลองพักตามวิลล่าต่างๆ
คงเรียกว่าาถึงทัสคานีไม่เต็มปาก
และเนื่องจากวิลล่าหรือบ้านพักตากอากาศ
ของผู้มีอันจะกินของชาวทัสคันนั้นมักซ่อนตัวตาม
ป่าสนไซเปรสและไร่องุ่นนอกเมือง
การขับรถเที่ยวจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเขาถึง
วิลล่าต่างๆได้
แม้อาจจะต้องจ่ายค่าที่พักเพิ่มขึ้นมากหน่อย
แต่เราก็ได้ห้องสวีทที่กว้างขวางกว่าและเป็นส่วตัว
มากกว่าโรงแรมที่สำคัญที่สุดคือทิวทัศน์ธรรมชาติ
ที่สวยเกินใคร
(รวมถึงสเต็กที่มักจะอร่อล้ำไปซะทุกวิลล่า)
ในทริปนี้
วิลล่าแสนสวยทีเรารู้สึกประทับใจมากที่สุด
คือซาน ฟาเบียโนมาหลายหลัง
ก็ถึงบางอ้อเมือได้คุยกับเจ้าของว่าอาคารทั้งหมด
ที่เห็นนั้นเป็นแค่ป้อมหลักเขตของที่นั่นเท่านั้น
เพราะอณาเขตของซานฟาเบียโนนั้นแท้จริงแล้ว
กินพื้นที่กว่าหมื่นเอเคอร์ซึ่งนอกจากการทำไร่องุ่น

ไว้ให้สำหรับแขกที่มาพักทำกิจกรรมอย่างอื่นด้วย
เช่น ไดร์ฟกอล์ฟ วาดภาพ ขี่จักรยาน
ขี่ม้าชมวิวทิวทัศน์ ฯลฯด้วยทำเลที่ตั้ง
เพราะความสะดวกสบายและความเป็นส่วนตัว
ที่พักแบบวิลล่าจึงกลายเป็นที่พักยอดนิยมมาก
ในหมู่ชาวยุโรปอเมริกันผู้ซึ่งมองหาการพักผ่อน
อย่างแท้จริงเพื่อลิ้มรส "ความหอมหวานแห่งการ ไม่ทำอะไร"(หรือในภาษาอิตาเลียนที่ว่า'dolce far nient' อันเป็นปรัชญาการใช้ชีวิตของชาวอิตาเลียน)
สักอาทิตย์ สองอาทิตย์ แต่ถ้ากระเป๋าหนักหน่อย
ก็อาจมาเช่าพักอยู่เป็นเดือนๆเลยก็มี

หากเปรียบกับความฝันทริปทัสคานีครั้งนี้คงเป็นฝันดี
ที่เราไม่อยากจะตื่นสิบวัผ่านไป ถึงเวลาที่เราต้องเอ๋ยคำลา
ลาก่อน..ทัสคานี หวังว่าเราคงได้พบกันอีกไม่ช้า
หนังสือ Herper' s BAZAAR Thailand
ฉบับเดือน มิถุนายน 2555
คอลัมน์: Lifestyle Escape
เรียบเรียงโดย: ชิดสุภางค์ ฉายวิโรจน์
เขียนและถ่ายภาพโดย: วรวุฒิ ธรรมกุลางกูร